Yaya (Nanny) by Florinel Dela Cruz
Yaya, trabaho na kailangan ng mahabang pasensiya at pang-unawa. 
Trabaho na kailangan mag sakrispisyo para sa pamilyang naiwan sa bansang sinilangan.
Trabaho na kailangan ng atensyon para sa kapakanan ng inaalagaan.
Yaya! Gigising ng maaga para maasikaso sila.
Pagdating naman galing eskwela pati pag gawa ng homework sa iyo pa iaasa.
Nakakagalak din sa puso pag naging maganda ang resulta ng mga exam nila. 
Yaya! Trabaho na hindi basta basta. 
Trabaho na masakit dahil anak ng iba ang inaaruga mo imbes na sayo mismo. 
Trabaho na kailangan mo ding iparamdam na mahal mo sila.
Pagod pero hindi susuko alang alang sa pangarap na magkaroon ng konting kasaganaan sa buhay. 
Yaya,trabaho na di pang matagalan.
Kaya piliin natin maging mabuting impluwensiya para sa kanila. 
Darating ang panahon na sila ay ating iiwanan. 
At tanging alaala na lng lamang nila ang ating dala-dala.
Yaya man ako sa paningin nila pero ramdam ko at ipinaramdam ko na mahal ko sila.
About the Poem: "My poem is all about being a nanny abroad. This is a kind of job that sometimes you will just cry because while you’re taking care of someone’s child you suddenly will think of your child who is far from you. While you are feeding your ward you will suddenly think of your child if they have also already eaten. In spite of all this, we need to love our job as nannies who take care of others’ children. Sometimes we won’t even notice that we already love them especially since we raised them. What we cannot do for our own child, we can do for them. It’s a bittersweet feeling because you can see and raise them well while you see your own child who longs for your care. This is the biggest sacrifice as a nanny/helper who is far from the family. But we need to work far away for the future of our children to give them a good future. So being a nanny is not easy. The sad part of being a nanny is when the time comes that your service is no longer needed and we need to leave their home. Sad but it’s reality."
Share: